朝代:唐代
作者： 岑参
全文:
东海之水化为田，北溟之鱼飞上天。城有时而复，陵有时而迁，理固常矣，人亦其然。
观夫陌上豪贵，当年高位，歌钟拂天，鞍马照地，积黄金以自满，矜青云之坐致，高馆招其宾朋，重门叠其车骑。
及其高堂倾，曲池平，雀罗空悲其处所，门客肯念其生平？
已矣夫！世路崎岖，孰为后图？岂无畴日之光荣，何今人之弃予。
彼乘轩而不恤尔后，曾不爱我之羁孤。叹君门兮何深，顾盛时而向隅。
揽蕙草以惆怅，步衡门而踟蹰。强学以待，知音不无。
思达人之惠顾，庶有望于亨衢。
拼音:
dōng hǎi zhī shuǐ huà wéi tián, běi míng zhī yú fēi shàng tiān. chéng yǒu shí ér fù, líng yǒu shí ér qiān, lǐ gù cháng yǐ, rén yì qí rán. guān fū mò shàng háo guì, dāng nián gāo wèi, gē zhōng fú tiān, ān mǎ zhào dì, jī huáng jīn yǐ zì mǎn, jīn qīng yún zhī zuò zhì, gāo guǎn zhāo qí bīn péng, zhòng mén dié qí chē qí. jí qí gāo táng qīng, qǔ chí píng, què luó kōng bēi qí chù suǒ, mén kè kěn niàn qí shēng píng? yǐ yǐ fū! shì lù qí qū, shú wèi hòu tú? qǐ wú chóu rì zhī guāng róng, hé jīn rén zhī qì yǔ. bǐ chéng xuān ér bù xù ěr hòu, céng bù ài wǒ zhī jī gū. tàn jūn mén xī hé shēn, gù shèng shí ér xiàng yú. lǎn huì cǎo yǐ chóu chàng, bù héng mén ér chí chú. qiáng xué yǐ dài, zhī yīn bù wú. sī dá rén zhī huì gù, shù yǒu wàng yú hēng qú.