朝代:宋代
作者： 黄公度
全文:
羊，尝遗示梅词。公依韵和之。初公被召命而西过分水岭，有诗云：“呜咽泉流万仞峰，断肠从此各西东。谁知不作多时别，依旧相逢沧海中。”及公遭谤归莆，赵丞相鼎先已谪居潮阳，谗者傅会其说，谓公此诗指赵而言，将不久复偕还中都也。秦益公愈怒，至以岭南荒恶之地处之，此词盖以自况也。
一枝雪里冷光浮。空自许清流。如今憔悴，蛮烟瘴雨，谁肯寻搜。
昔年曾共孤芳醉，争插玉钗头。天涯幸有，惜花人在，杯酒相酬。
拼音:
yáng, cháng yí shì méi cí. gōng yī yùn hé zhī. chū gōng bèi zhào mìng ér xī guò fèn shuǐ lǐng, yǒu shī yún: wū yè quán liú wàn rèn fēng, duàn cháng cóng cǐ gè xī dōng. shéi zhī bù zuò duō shí bié, yī jiù xiāng féng cāng hǎi zhōng. jí gōng zāo bàng guī pú, zhào chéng xiàng dǐng xiān yǐ zhé jū cháo yáng, chán zhě fù huì qí shuō, wèi gōng cǐ shī zhǐ zhào ér yán, jiāng bù jiǔ fù xié hái zhōng dōu yě. qín yì gōng yù nù, zhì yǐ lǐng nán huāng è zhī dì chǔ zhī, cǐ cí gài yǐ zì kuàng yě. yī zhī xuě lǐ lěng guāng fú. kōng zì xǔ qīng liú. rú jīn qiáo cuì, mán yān zhàng yǔ, shuí kěn xún sōu. xī nián céng gòng gū fāng zuì, zhēng chā yù chāi tóu. tiān yá xìng yǒu, xī huā rén zài, bēi jiǔ xiāng chóu.