朝代:两汉
作者： 曹植
全文:
唯夫蝉之清素兮，潜厥类乎太阴。在盛阳之仲夏兮，始游豫乎芳林。实澹泊而寡欲兮，独怡乐而长吟。声皦皦而弥厉兮，似贞士之介心。内含和而弗食兮，与众物而无求。栖高枝而仰首兮，漱朝露之清流。隐柔桑之稠叶兮，快啁号以遁暑。苦黄雀之作害兮，患螳螂之劲斧。冀飘翔而远托兮，毒蜘蛛之网罟。欲降身而卑窜兮，惧草虫之袭予。免众难而弗获兮，遥迁集乎宫宇。依名果之茂阴兮，托修干以静处。有翩翩之狡童兮，步容与于园圃。体离朱之聪视兮，姿才捷于狝猿。条罔叶而不挽兮，树无干而不缘。翳轻躯而奋进兮，跪侧足以自闲。恐余身之惊骇兮，精曾睨而目连。持柔竿之冉冉兮，运微粘而我缠。欲翻飞而逾滞兮，知性命之长捐。委厥体于膳夫。归炎炭而就燔。秋霜纷以宵下，晨风烈其过庭。气憯怛而薄躯，足攀木而失茎。吟嘶哑以沮败，状枯槁以丧(刑)[形]。乱曰：诗叹鸣蜩，声嘒嘒兮，盛阳则来，太阴逝兮。皎皎贞素，侔夷节兮。帝臣是戴，尚其洁兮。
拼音:
wéi fū chán zhī qīng sù xī, qián jué lèi hū tài yīn. zài shèng yáng zhī zhòng xià xī, shǐ yóu yù hū fāng lín. shí dàn bó ér guǎ yù xī, dú yí lè ér cháng yín. shēng jiǎo jiǎo ér mí lì xī, shì zhēn shì zhī jiè xīn. nèi hán hé ér fú shí xī, yǔ zhòng wù ér wú qiú. qī gāo zhī ér yǎng shǒu xī, shù zhāo lù zhī qīng liú. yǐn róu sāng zhī chóu yè xī, kuài zhāo hào yǐ dùn shǔ. kǔ huáng què zhī zuò hài xī, huàn táng láng zhī jìn fǔ. jì piāo xiáng ér yuǎn tuō xī, dú zhī zhū zhī wǎng gǔ. yù jiàng shēn ér bēi cuàn xī, jù cǎo chóng zhī xí yǔ. miǎn zhòng nán ér fú huò xī, yáo qiān jí hū gōng yǔ. yī míng guǒ zhī mào yīn xī, tuō xiū gàn yǐ jìng chù. yǒu piān piān zhī jiǎo tóng xī, bù róng yǔ yú yuán pǔ. tǐ lí zhū zhī cōng shì xī, zī cái jié yú xiǎn yuán. tiáo wǎng yè ér bù wǎn xī, shù wú gān ér bù yuán. yì qīng qū ér fèn jìn xī, guì cè zú yǐ zì xián. kǒng yú shēn zhī jīng hài xī, jīng céng nì ér mù lián. chí róu gān zhī rǎn rǎn xī, yùn wēi zhān ér wǒ chán. yù fān fēi ér yú zhì xī, zhī xìng mìng zhī zhǎng juān. wěi jué tǐ yú shàn fū. guī yán tàn ér jiù fán. qiū shuāng fēn yǐ xiāo xià, chén fēng liè qí guò tíng. qì cǎn dá ér báo qū, zú pān mù ér shī jīng. yín sī yǎ yǐ jǔ bài, zhuàng kū gǎo yǐ sàng xíng xíng. luàn yuē: shī tàn míng tiáo, shēng huì huì xī, shèng yáng zé lái, tài yīn shì xī. jiǎo jiǎo zhēn sù, móu yí jié xī. dì chén shì dài, shàng qí jié xī.
- 曹植的《蝉赋》即是其滥觞。文中首写蝉先天资质之美，次写黄雀、螳螂、蜘蛛、草虫对它的毒害，以至于蝉不得不逃离众难，末写蝉落于狡童之手，最终成了人们腹中之物的可悲结局。这种蝉的命运正是作者曹植生世的生动写照，从文中可以见到作者对于命运的深深不平和无限忧患。